I AM BACK

28/04/2016 -  GOING HOME
Het is nu 20:33 uur lokale tijd. Ik ben nog steeds in Bali en ik zit in de buurt van mijn gate mijn telefoon op te laden. Ik ben uiterraad weer veelste vroeg op 't vliegveld, mijn vlucht is namelijk pas om 22:15 uur. Ik heb al gegeten dus heb nu nog vrij weinig te doen. Maar goed, reizen is wachten het hoort er een beetje bij. Ik heb diner gehad bij restaurant genaamd: the last wave. Ik vond 't wel toepasselijk. Wat ik niet zo toepasselijk vind is mijn gevoel, want ik weet niet zo goed wat ik voel. Toen ik Australië verliet was ik heel erg emotioneel, toen ik NZ verliet wist ik dat ik een leuke tijd nog tegemoed ging in Ozzy. Maar nu vlieg ik vanaf Bali naar huis, en ik weet niet wat ik voel. Het besef is er nog steeds niet helemaal, voor mijn idee vlieg ik gewoon naar een ander land ofzo... Denk ik... Weet ik veel...

Toen in de namen: Melbourne & Sydney op de borden zag staan moest ik we even slikken. Shit. Daar ga ik dus voorlopig niet meer heen. En toen ik mijn gate in wou lopen was het: "No Miss, not yet. First the flights to Brisbane". Ik word er dus wel lekker vaak met 't feit geconfronteerd dat ik niet meer terug ga naar Australië. Ik voel me dubbel. Misschien is kut gewoon het juiste woord voor wat ik voel. Ja kut. Ik voel me kut. Het zit er gewoon op en ik kan het niet geloven. Ik kan niet tot het besef komen dat mijn familie morgen op mij staat te wachten op het vliegveld. Ik vind het zelfs bijna een gek idee dat ze komen. Ik ben zo gewend om op een vliegveld aan te komen waar niemand anders dan de local mensen mij ontvangen. 

Natuurlijk vind ik het super lief dat ze komen. Maar neem nou mama en Gea. Die 2 gekken willen er al om 5 uur in de middag zijn, terwijl ik pas om 8 uur aan kom. Dan moet ik toch nog even plassen en m'n tas ophalen etc. Dus voor je het weet is het 9 uur / half 10. Super lief van ze, maar gekkenwerk. En van sommige mensen hoor ik helemaal niets, zo kan het natuurlijk ook. Dus dan kies ik toch liever voor het gekkenwerk van mijn lieve familie die het WEL leuk vind dat ik thuis kom. Dat geeft me al een ietsjes beter gevoel over het thuis komen. Maar ik snap het gewoon niet. Ik kan er niet bij dat ik zaterdag gewoon weer eet wat de pot schaft, dat ik niet meer mijn spullen overal kan neerleggen waar ik wil. Want ik moet weer rekening houden met andere in huis. Gek gek gek gek. 

Er is weer een koelkast met eten en drinken waar ik dingen GRATIS uit kan pakken. Haha hoe dan. Mama koopt met de booschappen weer dingen die ik nodig heb: mouse, gel, tampons, shampoo etc. Ik zou me bijna schuldig voelen dat ik het niet zelf betaal. Ik kan me nog wel herinneren dat ik er 8 maand geleden heel erg aan moest wennen dat ik zulke digen zelf moest gaan betalen. Ik vond 't toen maar belachelijk, zulke dingen betaalde ik nooit zelf. Maar nu na 8 maanden vind ik het belachelijk als ik dingen weer op mama haar kosten krijg. Al om te beginnen met mijn slaapkamer, ik heb thuis een super grote kamer waar ik gewoon in kan zonder elke nacht zo'n €30 te hoeven betalen. Wat een luxe eigenlijk hé, dat thuis wonen.

Als ik Eef moet geloven zit je zo weer in je eigen ritme. Maar ik wil graag een nieuw ritme beginnen. Ik heb veel geleerd over mezelf de afgelopen maanden & sommige dingen kunnen gewoon écht niet meer op de manier hoe ze 8 maand geleden gingen. Maar als Eef gelijk heeft val je heel gemakkelijk weer terug in het oude, blijkbaar toch wel vertrouwde. Ik zie het allemaal wel. Moet het op me af laten komen, er is geen andere optie.

Man oh man wat heb ik in de afgelopen maanden toch een hoop mooie mensen ontmoet. Reisvrienden zijn een anders soort vrienden. Tegen hen vertel je soms al binnen 1 dag je hele levensverhaal, terwijl je daar thuis vaak maanden en soms zelfs jaren over doet. Je bent bang om jezelf bloot te geven omdat je daardoor vaak gekwetst word. Aan de andere kant van de wereld is dat een klein beetje anders, iedereen luisterd en toont begrip voor je verhaal. Samen deel je je verhaal & daar word je vervolgens een stuk wijzer van. Ik kan die mensen maar niet dankbaar genoeg zijn, het was fijn. Het IS fijn om zulke mensen te kennen. Ik hoop oprecht heel erg dat ik de meeste nog ga zien. De plannen die zijn er, nu de uitvoerig nog. 

Maar natuurlijk kijk ik ook wel een beetje uit naar de mensen thuis, al had ik best nog wel een jaar langer kunnen weg blijven. Nu ik er dan toch aan moet geloven is het ofcourse leuk om ze te zien. In 't bijzonder mijn familie, kiri, kaylee & Thom. En jaja Eef jou ook natuurlijk, mijn gekke reis/rijstmaatje. En natuurlijk ook om de rest te zien maar daar heb ik een stuk minder contact mee gehad.  Er is een quote die luid: échte vrienden zijn maar op 1 hand te tellen. Heel missschien is dat dan toch waar.

Het is ondertussen 21:02 uur, Bali tijd. Ik zit nog steeds op de grond samen met mijn flesje orange water en mijn uitgetrapte slippers voor mijn neus. Slippers... Ja die kan ik straks wel weer een tijdje opbergen. Om 21:45 uur, Bali tijd, kan ik mijn gate in. Mijn eerste vlucht is met Jetstar. Elke keer als Eef en ik in Ozzy met Jetstar vlogen had die vertraging. Hopelijk dit keer niet. Mijn reis terug naar huis duurt al lang genoeg. 


21:49, Bali tijd. Ik zit nu net in het vliegtuig. Iedereen druppelt nu langaam binnen. Ik zit op stoel 4F, vooraan in 't vliegtuig met een stoel bij het raam. Het is maar een klein vliegtuig dus ik heb niet de mogelijkheid om een film te kijken of om m'n telefoon op te laden. Godzijdank dat ik dat net al heb gedaan, anders had ik geen eens muziek kunnen luisteren. Dat is wat ik dus nu ga doen. Muziekjes luisteren en een beetje naar buiten loeren. Rond een uurtje of 1 's nachts, lokale tijd kom ik aan in Singapore. Let's go! Net voordat we op zouden stijgen kwam er een stuwardesje naar me toe, om te vertellen dat ik een voucher heb van $10 om te besteden. Huh oh really? Dat wist ik niet. Ik zit nu dus verplicht aan de thee, muffin & pringels. Dat is namelijk precies $10 waard. Luxe hoor.

Het is nu ondertussen 22:40, Bali tijd. Ik zet nu net een paar minutjes in de lucht. Het was erg mooi om een stukje over Bali heen te vliegen. Het is grappig om te zien hoe verlaten de Tolweg altijd is. Dat gedeelte was erg rustig en de rest van Bali zit allemaal dicht opelkaar. Mooi laatste uitzichtje! En ohja nog een klein dingetje dat leuk is om te vermelden: ik heb maar liefst DRIE stoelen voor mijzelf! 


29/04/2016 FEW MORE HOURS TO GO

01:49 uur midden in de nacht, Singapore tijd. Jeetje man! Wat een groot vliegveld. Na een kleine wandeling vond ik een pc waar ik de wifi kon gaan fixen voor op m'n telefoon. Dat is allemaal weer een heel gedoe maar het is me uiteindelijk gelukt. Er moet hier ergens een zwembad zitten, maar aangezien mn huid nu nog steeds ruikt naar gloor van de poolparty van gister middag.... Neem ik denk ik geen eens de moeite om 't zwembad te gaan zoeken. Ik lig hier wel goed zo, op een lange stoel met uitzicht over het vliegveld. 

03:55 uur, Singapore tijd. Pfff hallo dan. Met mn duffe slaap kopje werd ik wakker van mijn kleine dutje en niet veel later kwam de beveiliginge even mijn paspoort & boardingpas checken. Pfff koffie, ik heb koffie nodig. Ik had eerder deze nacht al een Starbucks gespot en daar verlangde ik nu extreem naar. Ik heb 't ook sinds tijden weer koud, slaap kou dan wel maar wel koud. Ondanks de kou stel ik mijn lange broek nog heel even uit. Samen met mijn koffietje ging ik opzoek naar wat meer info over m'n vlucht, ik Bali heb ik namelijk al mijn tickets al gekregen maar het rare is dat mijn tickets van Jetstar zijn maar ik straks met Quantas vlieg, dit staat wel op het ticket vermeld maar goed de man in Bali zei dat ik ze misschien moest omwisselen. Volgens 't vrouwtje van de info desk hoeft dat niet. Nja oké, dan niet hé en hopen dat 't werkt. Dit vliegveld is echt enorm!!! Van de ene gate naar de andere gate, daar doe je al gauw zo'n 15 min over. Ik heb mn luie kont nu verplaatst naar een andere stoel waar een oplader zit. Om dit moment voel ik even helemaal niks over dat thuis komen. Ben vooral heel erg moe. Ik vind het al stom dat ik naar huis ga, doe ik er ook nog eens uren en uren over. Gadver. Maar straks naar Dubai gaat 't wss als een speer. Maarja... Eerst nog maar even in Dubai aankomen.

Na dat m'n telefoon weer wat energie had en ik er nog steeds als een zombie bij liep, ging ik even naar een klein supermarketje. Mijn mini deo die ik mee had besloot namelijk om het te begeven & als je 24 uur lang onder weg bent... Kan je wel een deotje gebruiken. Daarna ging ik even naar 't toilet gebouw om me op te frissen, wat kan tanden poetsen toch al een groot verschil maken. Ietsjes frisser liep ik richting de gates met nummer C. Mmm nog steeds vroeg, oké nog 1 mini dutje dan. 

Om iets voor 07:00 uur 's ochtends, Singapore tijd werd ik wakker. Hmmmm oké, kom op. Beetje wakker worden nou. Ik geloofde er nog steeds geen bal van dat mijn ticket klopte, ik checkte het dus opnieuw bij een andere info Bali. Hier waren ze een stuk vriendelijker. Ik werd doorverwezen naar Emirates counter, hier printe een mevrouw mijn 2 nieuwe en juiste tickets uit. Eentje voor naar Dubai & die andere voor naar Adam. Het is nu ondertussen 07:12 uur, lokale tijd. Ik zit voor mn gate op een stoel te wachten, mijn gate gaat rond 08:20 uur open. YES eindelijk!!!!


09:29 uur, lokale tijd Singapore. Ik zit nu in het vliegtuig. We staan nog stil, ik op een seat bij het gangpad, best oké. De stoel naast mij is leeg en op de stoel daarnaast zit een hele aardige jongen. 'T personeel begint nu lekkere doekjes uit te delen, om ons te kunnen opvroegen. De vlucht gaat zo'n 6 uur en 45 minuten duren en volgens de piloot zijn er een aantal onweersbuien onderweg, dus we moeten netjes onze gordels omhouden zolang we zitten. Ik heb al een filmpje uitgezocht die ik zo als eerst ga kijken: Find you breaking point. Het is een action/thriller met wat gesurf en andere mooie natuur gebieden. Goeie afsluiter wel. 


Mijn telefoon geeft aan dat 't 15:07 uur is, in Dubai is het vroeger dan dat. Ik zit nu al een paar uurtjes in het vliegtuig, ben 3 films verder & een klein dutje. Het duurt nu niet heel lang meer voordat ik in Dubai aan kom, nog 1 uur en 47 minuten volgens het schermpje voor mijn neus. Ik heb nog steeds niet het idee dat ik naar huis vlieg. Waar mijn gevoel dan wel heen gaat? Ik weet 't nog steeds niet. Maar mijn gevoel gaat niet samen met mij naar huis, die is ergens overseas te vinden. Ik vind het maar raar dat het niet zo voelt, alsof ik naar huis ga. Ik kan me we er een vaag beeld van vormen. Heel vaag. Maar het is raar, heel raar en ontzettend moeilijk te omschrijven. Ik wou dat ik wat meerder voelde, want ik weet niet of dit een goed of een slecht teken is.

"You have to get lost, before you find yourself" 


Het is nu rond 2 uur, Dubai tijd. De wifi doet het niet, stom. Ik ben al ingecheckt en zit in de gate te wachten totdat we mogen boarden. Het was nog een hele lange weg om bij m'n gate te komen, allemaal liften en zelfs een trein kwam er aan te pas. Ook Dubai is groot, dat was ik even vergeten. Mijn lange broek is aan, na heel veel weken zit er weer iets om m'n benen heen. Raar. Strak. Bah. Zo te zien gaan er heel veel mensen naar Adam, dus waarschijnlijk heb ik zometeen wel iemand direct naast me zitten, helaas. Er word net omgeroepen dat we over 10 minutjes kunnen boarden, zelfs nu ze omroepen: Amsterdam.. geloof ik dr nog niks van. En ik vind het nog steeds raar dat mensen mij komen ophalen, dat ben ik niet meer gewend. Ik ben HEEL benieuwd hoe ik me over een paar uurtjes voel. Nu weet ik het nog steeds niet zo goed namelijk... Het word ook in het Nederlands omgeroepen. Hahaahh dat is gek!!!!!! Zo'n lekkere NS mevrouw stem. Wat een gekkenhuis. Ik zal zometeen ook weer aan de roltrappen moeten wennen denk ik, en het verkeer, alles weer rechts om ipv links om. 

IK KAN HET NOG STEEDS NIET GELOVEN!!! 


Half 3 liep ik 't vliegtuig in, "welke zoek je" "wow die moter, groot gek" "hoi" whaaaatttttt. Na zoveel maanden zoveel onbekende Hollanders om me heen. Wat gek. Straks op Schiphol is het nog erger natuurlijk. Nou laat die vlucht maar lekker snel gaan. Ben wel klaar met dat gewacht. Ik wil dan misschien niet met de volle 100% overtuiging naar huis maar 24 uur onderweg zijn is toch ook best vermoeiend. Hopelijk krijg ik straks weer een beetje engerie van iedereen die op Schiphol staat. Mja als ik 8 uur Hollandse tijd land is het in Bali 2 uur in de nacht. Ik hoop écht dat m'n jetleg mee valt, fingers crossed.


Nog 3 uur en 10 min te gaan en ik weet nog steeds niet wat ik voel. Ik ben niet blij maar heb ook nog geen traan gelaten. Over een paar uur staat ik weer op Nederlandse bodem. Misschien voelt het dan wel alsof ik nooit ben weggeweest. Dat hoop ik niet. Ik wil niet vergeten wat er de afgelopen 8 maanden allemaal is gebeurt. Gelukkig heb ik dit allemaal, om terug te kunnen lezen. 

Als ik deze blog online gooi betekent dat, dat ik ben geland in Amsterdam. En dat ik na 8 maanden eindelijk weer eens gebruik maak van HI. Al die maanden voor niets betaald. Maar het was het dubbel en dwars waard. Ik blijf er bij, dat 't voor nu, de mooiste 8 maanden van mijn leven waren. Ik ben heel blij met de beslissingen die ik heb genomen en dat ik er voor ben gegaan. Ik weet nog wel dat ik zei: "Eef en ik willen naar Australië." "Jaaaaa hoor Mar, tuurlijk ga jij maar lekker naar Australië." Niemand geloofde het, en kijk nou eens hier... 8 maanden verder kom ik terug van 3 verschillende landen. 

Ik ben nooit echt verslavigs gevoelig geweest, maar ik denk dat ik mij aan mijn eerste verslaving moet gaan toe geven, reizen. Geen ongezonde verslaving gelukkig. Maar wel een hele dure. Nu dus eerst maar weer een baan, dansen met mijn vriendinnetjes & een studie. Alles komt wel met de tijd. Het is nu nog maar 2 uur en 56 minuten. Ik zie er denk ik uit als een spook, mijn lichaam wil wel maar mijn ogen hebben het erg moeilijk. Dus sorry familie, ik kom niet op mijn allermooiste terug. Maar wees maar gewoon blij dat ik toch terug ben gekomen. Koste me namelijk erg veel moeite. Als ik nu er aan terug denk dat mijn eerste plan was om al in Februari thuis te komen dan lach ik mezelf echt uit. Veelste kort, ik vond dit al veelste kort. Het is een levenstijl die erg verslavend is. En dit ga ik ook wel missen, het bloggen. Alles lekker van mezelf afschrijven, alle gevoels door elkaar uiteten. Daardoor tot het besef komen dat sommige dingen niet eens de moeite waard zijn. Het gaat raar zijn om hier mee te stoppen. Misschien moet ik maar een dagboek kopen, ouderwets met pen & papier. 

Nog 2 uur en 54 minuten. Mama, Gea, Levi, Antonio & Raf zijn nu waarschijnlijk al op de airport. Over de rest weet ik het niet, hoelaat ze komen. Ik ga nu de mevrouw naast me maar even storen. Ze ligt heel lekker onder een dekentje maar ik moet al een uur lang plassen. Zo dat lucht op! Er zit een Nederlandse jongen naast en. En ik kan nu al het verschil merken. Extreem kort praatje and that's it. Straks word er alleen nog maar om bonnetjes gevraagt in de winkel, er word niet meer aan me gevraagt hoe m'n dag is. Het is grappig. 8 maand geleden moest ik wennen aan dan links lopen, dat ontzettend sociale gedoe en nu moet ik weet terug naar het oude onbekende. Ik had trouwens gelijk over m'n ogen. Ze zijn lekker rood en klein. Tijd voor wat dance muziek in de oortjes, misschien pept me dan wat op. 

Nog 41 min voordat ik land. Whaa!!!!! De piloot vermeld net dat zo rond de 10 graden is buiten, wat een heerlijk vooruitzicht. Nu voelt Australië opeens best wel ver weg. Ik kan alleen maar met m'n hoofd nee blijven schudden. Het is niet leuk om op het schermpje voor me neus te zien dat Ozzy zo ver weg is nu. Kijk er ook niet meer naar. Nou daar ga ik dan nog 39 min in het vliegtuig en dan land in in AMSTERDAM. 

En nu is het tijd voor heel veel Nederlands eten!!!!!!!!! Cya later Aussie, NZ & Bali. Thank you for your beauty and all the amazing new friends  and memories that you gave me. I'll always remember this. Ah-mazing! Can't wait until club 28 goes Europe and until I am going to see all the others again at this side of the world. I was in love with my life for the past  8 months and now it's time for a heartbreak. But luckly me, my friends and family can help me out with that. No words can discripe how amazing it was! Thank you again Down Under. This is where Mar Down Under comes to an end. 

Muziek geeft je flashbacks aan momenten. Als ik een playlist zou moeten maken voor mijn reis zou die er als volgt uitzien en als ik dan mijn ogen sluit.... Ben ik weer daar. In gedachten.... Met een grote big smile op mijn gezicht van oor tot oor. Wat was dit WAANZINNIG zeg! Ik wil nog een keer!!!!! SEE YA NEVER.

• Yellow Claw ft Becky G - Wild mustang (eerste dipje in Sydney, it made me happy again)
• Karen Harding, zac manuel remix - Say something (uitgaan met Ultimate OZ) 
• David Zowie - House every weekend (uitgaan in Sydney)
• Tori Kelly - Shoud've been us (greyhound bus reisjes)
• Pia Mia - Do it again (Eerste keer Byron Bay, YES eindelijk de remix gevonden die ik zocht na tijden)
•Justin bieber - love yourself (wandelen met Jake)
• Justin bieber - sorry (wachten op de bus naar 't werk)
• Shawn mendes & camila Cabello - I know what you did last summer (of winter... Het is maar hoe je het bekijkt)
• Common Kings - No other love (Bamboo Bean, Chris) 
• Chef'special - Still don't know (wandeling vanaf Janny en Hans naar Glen Waverly station)
• Jamie Lono - Elevators & freight trains (even zitten op een bankje in Eastland om naar te luisteren) 
• Coldplay - Adventure of a lifetime (Het duet lied van Eef en mij)
• Rizzle kicks - down with the trumpets (mini roadtip met Ilse & Eef in NZ)
• Snakehips - all my friends (NZ)
• Six60 - White lines (NZ, topdeck bus) 
• Robin Schulz - Willst du (Club 28, Felix)
• Darius Rucker - Wagon Wheel (NZ)
• 500 miles (NZ)
• Sticky Fingers - Gold Snafu (NZ, even op bed chillen)
• Miike Snow - Genghis Khan (thanks to Blake) 
• Kendrick lamar - king Kunta (NZ, drink & hottub night)
• Julian perretta - Miracle (thanks to Felix)
• Ben Howard - Only love (bij Janny thuis op de kamer, iemand leuke muziek? Thanks Blake) 
• Matt Corby - Brother, live BalconyTV (thank you so much Blake, you made me a fan!) 
• Ásgeir - king and cross (dansen op het strand in Byron met Colin & de rest)
• Kyle Lionhart - on my own (laatste avond Byron, waar ik deze super goeie lokale singersongwriter ondekte)
• Kings of Leon - Be somebody (2e keer in Byron Bay, pre drinks in the room)
• Estelle - American boy (uitgaan in Woody's Byron Bay)
• Matt Corby - Resolution (rond lopen op Gili T, Bali)
• Mike posner - I took a pill in Ibiza (Bali, wanderlands taxi chaffeur)
• Typhoon - Surfen (spreekt voor zich) 
• Kodaline, filous remix - High hopes (thanks to Felix again)
• Teamwinners - Evelien & Brandon




CHEERS & HAVE A GOOD ONE!