Back in Sydney

24/03/2016:
Opgestaan, gedoucht, spullen weer in onze backpack gepropt met pijn en moeite en uitgecheckt bij WakeUp. Backpack daar tijdelijk achter gelaten en appart van elkaar opzoek gegaan naar ontbijt omdat we beide wat anders wouden. Niet veel later waren we al weer samen en liepen we naar het stille park. We zijn hier al eerder geweest met de Ultimate OZ week. Het is een park, midden in de stad. Maar omdat het lager ligt dan de stad gaat het geluid van de stad over het park heen. Het is dus erg rustgevend ondanks dat je vanaf het park nog steeds de stad kunt zien. Erg bijzonder! Via dit park zijn we naar Opera House gelopen, onze laatste view van dichtbij. 

Tijdens al het gewandel door zijn we nog bij wat souvenirs shops gestopt om de laatste paar dingen in te slaan. Rond 12 uur liepen we terug naar WakeUp om onze tas op te halen en om 12:39 pm pakte we de trein naar Rockdale. Wij waren er eerder dan Brandon dus we moesten even wachten. En ja hoor! Daar was die dan. Het was alweer 1 maand geleden dat we elkaar voor het laatst hadden gezien maar zo voelde het niet. Hij nam ons mee op de toeristen route richting Blake zijn huis. We reden over een brug dat ons een mooi uitzicht gaf over de zee, reden langs Cornella een beach, and last but not least we stopten bij een tankstation. Dat was toch wel echt 't hoogte puntje van de dag. 


Rond 2 uur kwamen we bij Blake thuis aan, niet veel later reden we met z'n 4e naar een winkelcentrum voor lunch. Het is grappig dat je écht overal mensen ontmoet die ook reizen, Eef en ik gingen een kopje koffie/thee halen en de jongens die ons hielp komt uit Germany and is hier al voor 4 jaar lang aan het werk. Wat een leven, heerlijk. Na de lunch was het tijd voor een ijsje, bij 1 van de beste ijssalons hier. Als we Blake tenminste moeten geloven...... Haha. 

Na de lunch reden we naar Blake z'n werk om wat drank te halen en deden we daarna boodschappen voor onze bbq. Eenmaal terug bij Blake zijn we gaan zwemmen, hebben we geskyped met Felix en daarna zijn we gaan bbqen. Mmm heerlijke zomerdag! Na de bbq zijn we gaan poolen bij een bar in de buurt van z'n huis. Deden thuis nog een drankje en gingen naar bed. 


25/03/2016:
Na 10 wekkers werd in eindelijk wakker, het was rond 9 uur. Eef lag nog diep in dromenland. Slaapkop. Rond 11 uur was Brandon weer bij ons en om half 12 kwamen we aan bij een eastermarket in Cornella. We kwamen eigenlijk voor een biggetjes race maar die was net afgelopen toen we daar kwamen, we hebben dus maar een beetje over de markt heen gelopen en hebben daarna de auto gepakt naar het National Park van Sydney. Het was helaas niet zo lekker weer dus een rondje National Park met de auto leek een goed idee. Tot dat..... We midden in het National park reden en we door hadden dat we niet écht veel benzine meer hadden. Met niet echt veel bedoel ik dan.. Het lampje branden en er was geen streepje meer over. Super stom en dom. Met 4 druk kloppende hartjes in ons lijf reden we verder in de hoop dat we snel het National Park uit zouden rijden. In het National Park heb je namelijk geen service op je telefoon. Hartstikke lachen als je in de middel of no where bent! Na zo'n 10 / 15 min rijden kwamen we eindelijk bij het eind van het National park, maar dit betekende dat we een brug op moesten. Normaal zijn bruggen geen probleem, maar als de auto er mee zou op houden... Zouden wij en de auto geen kant op kunnen. Na de brug moesten we een bult op rijden. Yes fijn feest, bergen op rijden verbrand nog meer gas.. Boem boem boem boem... De hartjes gingen nog sneller... JA kijk daar een tankstation!!!! Fuck... Is die afgebrand... Niet handig. Oké we rijden verder, allemaal al lang blij dat we iig niet meer in het National park zaten dus er was meer hulp en leven om ons heen. Ook hadden we weer service, de telefoon van Brandon vertelde ons dat het eerst volgende tankstation nog 9 min rijden was. Kom op auto!!! Je kunt het!!! En YEAH gered!!! We zijn alle 4 nog nooit zo blij geweest om een tankstation te zien.  De auto kreeg wat te drinken, wij kregen wat te drinken en onze hartjes konden weer op een normaal tempo gaan kloppen. 

Nadat we getankt hadden reden we naar een strand toe voor een kleine korte pauze zonder zorgen. Daarna reden we terug naar huis voor de lunch. En wat die lunch was? The best lunch ever. Zelf gemaakte kroketten van de vader van Blake. HEERLIJK. En niet alleen de kroketten waren heerlijk, ze waren zo heerlijk door de Zaanse grofgemalen mosterd. Precies zoals ik ze eet in NL, als ik mn ogen sloot was het net alsof ik in NL was. Iedereen die dit leest, zal het niet begrijpen wat er zo bijzonder is aan dit. Maar geloof me... Na 7 maand geen 1 kroket, zijn 3 kroketten de hemel. 

Na de lunch gingen we wat drankspelletjes spelen, oei lang geleden. Rond een uurtje of 6 reden we naar een lookout punt om Eef haar laatste to do puntje van haar to do list af te strepen, de vader van Blake dropten ons bij de lookout. Wat een uitzicht!!!!!! De harbour bridge and Opera house in 1 mooi plaatje samen. Ah-mazing. Na eerst even van het uitzicht te hebben genoten was het tijd om de champange fles te ontkurken. PLOP, laatste 2 do thing? Check! Vanaf de lookout liepen we met z'n 4e naar de Harbour en gingen uiteten bij een Italiaan aan het water. Na het eten gingen we een potje bowlen, wie er heeft verloren? Ehm.... Doet er niet toe. 

Het was de bedoeling om vanavond uit te gaan maar ivm goede vrijdag is er een stomme regel: na 10 pm word er geen drank meer geschonken. De hele harbour was uitgestorven. We besloten dus maar de trein terug te pakken. Ik viel lekker in slaap, eenmaal op het station pakte we een taxi en gingen naar huis direct ons bed in. 


26/03/2016:
Eef en ik werden wakker in een leeg huis. Blake was aan het werk en de rest was ook weg. We wachten op Brandon and hadden ontbijt met z'n 3e. Ook had Brandon een klein paashaas kadotje mee genomen: een groot chocolade paasei, wat een schatje. De zon scheen vandaag gelukkig weer, buiten in de tuin wachten we totdat Blake ook thuis was. Eef en ik hadden ondertussen onze tassen weer ingepakt. Om 2 uur reden we richting het vliegveld, hadden onze laatste voorlopige lunch samen, maakte een laatste groepsfoto en namen afscheid van Eef. Eef vliegt vandaag naar Bali, slaapt daar 1 nacht, vliegt morgen naar Yogyakarta om haar oom te bezoeken en de fabriek van haar vader, dan vliegt ze terug naar Bali en meet ze haar ouders daar. Niet veel later kom ik & gaan we samen op een 8 daagse tour. 

Nadat we Eef hadden gedropt en afscheid hadden genomen, gaat ze eindelijk na 7 maanden alleen op avontuur. Komt goed, ik weet dat je het kan. En over een paar nachtjes ben je alweer met je ouders. Blake en Brandon dropte mij bij een treinstation zodat ik de trein terug naar de city kon nemen. Het was een korte trein, daarna liep ik zo'n 10 min naar mn hostel en checkte in bij een vent die nauwelijks Engels kon spreken. Ideaal! Ik slaap op verdieping 2, het is een hostel zonder lift en de trap heeft kleine smalle treden. Hoe dan?!!??? Je bent een hostel, je hebt zwaar bepakte backpackers. Maar goed, het is me uteindelijk gelukt om 8 trappen op te gaan zonder om te vallen. Ik slaap in een 10 bed dorm met erg enthosaiste kamergenoten #not. Kwam de kamer in, begroeten ze, en kreeg geen hey or hi terug. Ok dan niet. Ik pakte mn spullen en vluchtte de stad in. Haalde mezelf een koffie van de Starbucks om de hoek en ging daarna naar de Coles om wat drinken en dutch candy te halen. Nu zit ik aan de harbour vrienden te maken terwijl ik eigenlijk wil bloggen, een jongen zit de hele tijd tegen me aan te lullen. Er is nu net een andere jongen tussen ons in komen zitten dus ik kan lekker rustig verder bloggen. Het blijft funny dat je hier zelfs nieuwe mensen ontmoet als je aan de Harbour zit in je eentje. Alleen reizen? Nah nee, je bent nooit echt alleen. Ik blijf denk ik aan de Harbour zitten totdat het vuurwerk de lucht in vliegt, dat duurt nog zo'n 1,5 uur. Elke zaterdag is er een vuurwerk show bij de Harbour. Het begint hier ookal echt bizar druk te worden. 


Morgenmiddag is het plan om met iemand te lunchen die ik in NZ heb ontmoet, het is easter dus hopelijk is er iets open om heen te kunnen. Vast! Om 11:25 pm pak ik de bus naar Byron Bay, ook daar catch ik weer up met een meisje. Het is zo leuk om zoveel nieuwe mensen te ontmoeten. Ik krijg pijn in mijn buik als ik eraan denk dat ik volgende week net als Eef in het vliegtuig naar Bali zit. Langzaam aan dichterbij huis en langzaam aan verder weg van de landen die mij de beste 7 maanden van mijn leven bezorgen. 

PLEASE, CAN SOMEONE STOP THE TIME?!??!!!???????