Een lot uit de loterij

Een paar maanden terug kwam ik na het shoppen in Amterdam gezellig een hapje eten met mijn familie in Rosereijn. Het plan Australië zat al redelijk in de pen, maar ik had totaal geen idee hoe ver alle plaatsen uit elkaar lagen en hoe groot het land wel niet is. Mariska legde mij met behulp van een bierfliter en een mes uit waar alle grote steden liggen om mij een beeld te geven van hoe het land in elkaar steekt. Nu ik hier ben besef ik dat 't bierfiltertje eigenlijk veelste klein was om een omschrijving te geven aan de opervlakte van dit land. Als je van Melbourne naar Sydney wilt met de auto/bus neemt dit al snel zo'n 12 uur in beslag. In Europa zou dit betekenen dat je al in een heel ander land zou zijn. Dus als ik iets van mijn reis heb geleerd tot nu toe, is het wel dat we in Europa gezegend zijn met het feit dat alles zo dicht bij elkaar ligt. Als je vanaf Brummen 12 uur lang in de auto zit ben je al in Frankrijk beland. Ik hoop oprecht dat ik deze wijze les nooit meer vergeet en dat ik hierdoor binnen nu en 5 jaar veel meer van Europa heb gezien dan dat ik tot nu toe heb gedaan. 
Ook heb ik geleerd dat contact tussen thuis en mijzelf stroef kan verlopen. Dit is lastig, maar hierdoor leer je jezelf en de mensen van wie je houd nog beter kennen. Woorden en acties worden soms verkeerd begrepen en er worden conslusies getrokken die helemaal nergens op slaan. Alles wat ik blog, blog ik met een reden. Het zijn mijn gevoelens en mijn woorden. Voor een buitenstaander is het misschien lastig om te begrijpen in wat voor een fases je terecht komt als je aan de andere kant van de wereld leeft. Begrijp ik. Maar vanaf nu blog ik weer zoals ik dat wil en beschrijf ik de dingen zoals ik ze voel. Het is namelijk officeel dat er een aantal familie leden deze kant op komen. Namelijk: mijn tante, Mariska en Lil. Ik vind het super tof dat ze komen en ik kan niet wachten om mijn reis met hun te vervolgen. Tergelijkertijd is het heel dubbel en klopt het niet dat ze komen. Ze horen hier niet. Hier bedoel ik mee dat ik alleen deze reis ben begonnen. Ik ging naar een land waar mijn familie en vrienden niet wonen. Het is dus nogal ongelovelijk dat ik binnenkort naast ze wakker word. Ook denk ik dat tussen mijn gemis en jullie gemis een groot verschil zit. Jullie horen hier niet te zijn, ik weet niet beter dan dat er in Australië, op eef na, niemand is op wie ik kan terug vallen. Voor jullie is het anders denk ik, ik hoor thuis de koelkast leeg te vreten ik hoor langs mn vrienden te gaan op vrijdagavond. Alleen ben ik nu even niet waar ik "normaal hoor te zijn".


Ik sta nog steeds achter mijn keuze om langer van huis weg te blijven, als mn portomonee dit nogmaals blijft toelaten. Ondanks dat ik er nog steeds achter sta verlang ik enorm naar een avondje dansen en/of bankhangen met mn vrienden. Maar ik weet dat omdat ik later thuis kom dan gepland, ik er juist nog meer van ga genieten om weer thuis te zijn. Ook kan afstand goed zijn om te beseffen wat je allemaal in je leven hebt en wat het leven je allemaal nog meer kan bieden dan alleen thuis in je comfort zone te zitten. 

De woorden: ik hou van je. Zijn daarom eigenlijk genoeg om je spullen te pakken en te gaan. Als je weet dat het thuis goed zit en dat je altijd weer welkom bent waarom zou je dan niet te kans pakken om je dromen waar te maken? Mensen zijn er altijd erg goed in om een excuus te bedenken om iets niet te doen. Het is eng en spannend en wat nou als alles is veranderd als ik thuis kom? En mijn vrienden niet meer mijn vrienden zijn? De banden tussen familie leden veranderen omdat ik kilometers van ze vandaan ben? Als het antwoord uiteindelijk ja is op deze vragen dan weet je tenminste dat je vrienden, nooit je échte vrienden waren. Als alles ECHT goed zit, zit dat 't ook nog wel als je thuis komt. 

Maar wees er opvoorbereid..... Dat als je ooit de stap neemt om te gaan reizen je het waarschijnlijk net zo verslavend vind als mij. Er staan nu opeens een hele hoop landen en steden op mijn verlanglijstje. Een hoop zijn gelukkig ook een stuk dichterbij. Zo zou ik heeel graag een keer een roadtrip door Europa willen maken met mn vriendinnen en volgende zomer HEEL erg graag naar Thailand willen. Dus dat word hard werken als ik weer terug ben, of de loterij winnen.... Maar goed... Wie wil dat nou niet.