SKYDIVE!

Zondag 25 oktober:
Rond half 9 kwamen we aan in Cairns. Dus 't welbekende verhaal: waar is ons hostel? Na 5 min lopen kwamen we een informatiebedrijfje tegen. Daar hebben we een kaart gevraagt. Ons hostel zit in de Lake Street, maar 't nadeel aan de Lake Street is dat hij mega lang is... Volgens het meisje die ons de kaart had gegeven moest het ergens in het begin zitten. Vol goede moed zijn we op pad gegaan, na 15 min lopen hadden we het nog niet gevonden. Ah nee hé... Echt geen zin in. Een stuk lopen vinden we niet erg, maar met 15 kilo op je rug vinden we het wel erg. Ik ben het bij een hotel gaan vragen, maar daar keken ze me aan alsof ik dom was. Schoot niet echt op dus. Nadat ik het ook wat mensen op straat had gevraagt, die 't ook niet wisten. Kwam er een fietstaxi voor bij. Eef begon naar hem te schreeuwen of we hem iets konden vragen. Ik legde hem uit waar we in de Lake Street moesten zijn. Hij vertelde ons dat het met onze backpack op onze rug zeker nog zo'n 35 min lopen was. Oei..
Ik wil jullie wel brengen zei die. BRENGEN? Op een fiets? Met 1 tas van 13 kilo, 1 tas van 15 kilo, boodschappen tassen en 2 meisjes achterop je fiets?!!! En je zegt dat je ons wilt brengen?!!! Ik vroeg hoe duur het was. Aangezien hij zelf ook backpack is gaf die ons een deal van $10. Oh goedkoop zei ik. Oeps.. Toen zei die nah oké 15 dan doe ik het. Nou prima! 7,50 p.p. Daar deden we het voor. Arme jongen, maar wel onze held van de avond. Erg leuke en bijzondere taxi. Eenmaal bij het hostel aangekomen hebben we hem de $15 en wat fooi gegeven. In het hostel kwamen we dr achter dat er ook gewoon gratis shuttele bussen rijden. Nou ehm.. Die hebben wij niet voorbij zien komen. Maargoed. We zijn weer een fietstaxi ervaring rijker. We hebben ingecheckt en zijn naar onze kamer gegaan. 3 mensen uit Duitsland en 1 jongen uit India maar hij woont al 8 jaar in Australië. 
We zijn gister avond vroeg gaan slapen aangezien de wekker om kwart over 5 ging...
Maandag 26 oktober:
Nou die wekker van kwart over 5 vond mijn lijf blijkbaar al weer te vroeg. Alweer verslapen ik val na mn wekker gewoon weer zo diep inslaap. Tien voor 6 schrok ik wakker. Letterlijk uit bed gesprongen aangezien de trap stuk is bij het stapelbed en eef ook letterlijk.. Wakker geschut. Snel onder de douche gesprongen en half 7 zaten we netjes in het busje richting Mission Beach voor onze SKYDIVE!!!!
Na een video uitleg zijn eef en ik nog even wat gaan eten. Het ontbijt was er namelijk een beetje bij in geschoten vanochtend. Om kwart voor 10 werden onze namen omgroepen en gingen we naar beneden waar onze instructeur naar ons toe kwam. Maria woodstrick? Yeah that's me. Heb hem verteld dat ik Marije heet. Maar toch bleef de Marije dr een beetje meer in hangen. Ook goed, zolang die me maar weer veilig naar beneden zou begeleiden. Na de laatste instructies (echt weinig instructies btw!!!! 1 video en een paar woorden wisselen met je instructeur en you're good to go. Ook nog eens in je eigen kleren. Bizar maar goed) was het tijd voor het begin van mn fimpje. Daarna zijn we de bus ingestapt naar de plek waar het vliegtuig voor ons klaar stond. Ik moest als laatst in het vliegtuig... Dus ook als eerste eruit. Dat vond ik eigenlijk heel chill, zo zag ik niemand anders vallen. Ik was namelijk banger dat er iets met eef zou gebeuren dan met mezelf. Stel je voor dat... Nah laat maar! Laten we het daar vooral niet over hebben aangezien alles is goed gegaan.
Nadat we de 4 duizend feed hadden gepasseerd was het bijna tijd om uit 't vliegtuig te springen. Ik was minder zenuwachtig als dat ik had verwacht. Ik was relaxed en vertrouwde Steve volledig. Ik moest ook wel.. Nadat ik 2 keer naar eef had geschreeuwt dat ik van dr hou was het echt zover... De sprong. Benen uit het vliegtuig, hoofd naar achter, "banaan" beweging doen en whoep! Daar ging ik. 3 keer over de kop en uiteindelijk vloog ik als een vogeltje in de lucht. Wat gaaf!!!! Het gevoel is echt niet te beschrijven, het is zo moeilijk uit te leggen. Maar zo vet!! Op een gegeven moment ging de parachut open en kon ik lekker rustig om me heen kijken. WAUW WAUW WAUW!! Echt wauw. Kan het niet vaak genoeg zeggen. Ik kan het jullie zeker aanraden. 
Nadat ik was geland wachtte ik in spanning af totdat eef ook weer met beide beentjes op de grond was geland. En toen zag ik dr eindelijk! Samen zijn we terug naar de skydive office gelopen, daar moesten we op ons filmpje wachten. En wauw! Wat onwerkelijk om jezelf zo terug te zien. Ooit op een dag post ik hem hier op mn blog maar daarvoor heb ik wel hele goede wifi nodig. En die heb ik nog even niet. 
Ik ben even niet zo in de mood om alle kleine details van de rest van de dag te geven. Ik wil lekker naar bed. We zijn iig weer veilig terug in het hostel. Nou doei, ik ga mn bed in. X